Voor de Vlaams-nationalisten en extremisten ligt de vergelijking Zorggrens = Taalgrens = Staatsgrens aan de basis van een te realiseren splitsing van de federale gezondheidszorg en de sociale zekerheid. Separatisme is dan ook het ultieme doel van de Vlaams-nationalisten. Volgens het Vlaams Geneeskundig Verbond (VGV), de erfgenaam van het AVGV (artsenvereniging actief in de collaboratie) dat de Vlaams-nationalistische artsen groepeert, blijft de Vlaamse patiënt voorbeeldig, minder verspilzuchtig op het gebied van de medische consumptie en... zou de huisarts centraal staan. De francofone patiënt daartegenover zou blijk geven van een grotere nonchalance, zou lui zijn, slechte eetgewoonten etaleren, meer roken enz... wat meer eisen van de gezondheidszorg zou vergen met hogere ziektecijfers en meer ziekenhuisopnamen tot gevolg...

Recente cijfers van het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (2009) relativeren deze zogezegde verschillen zelfs indien men rekening zou houden met de sterk toenemende veroudering van de Vlaamse bevolking. Alle ingrediënten voor een neodarwinistische visie en een cultureel racisme zijn voorhanden als men steeds weer de socio-culturele verschillen tussen de regio's met de superioriteit van de ene ten opzichte van de andere blijft beklemtonen. Pierre-André Taguieff, politiek filosoof en geschiedkundige beschreef reeds hoe het cultureel racisme het etnisch racisme grotendeels heeft verdrongen.

De politiek die partijen als de N-VA en het Vlaams Belang voor ogen hebben kan samengevat worden als "wat niet onder zijn originele vorm kan gebruikt worden, dient aangepast": oude wijn in nieuwe vaten. Het is belangrijk de achterban uit de collaboratie, om ideologische redenen, niet aan zijn lot over te laten. De bestrijding van racisme in het algemeen blijft een zware opgave en zelfs de meest radicale vormen zijn lang niet altijd zichtbaar.

In navolging van de Franse dichter en collaborateur Robert Brasillach was de letterkundige Maurice Bardèche een vooraanstaand vertegenwoordiger van deze ideologie. Een deel van zijn werk werd vertaald door Karel Dillen. Ook de ideeën van Alain de Benoist van de Nouvelle Droite Française werden in Vlaanderen verspreid door o.m. Piet Tomissen en Roeland Raes (Vlaams Belang). Het cultureel racisme en sociaal darwinisme gericht tegen vreemdelingen en franssprekenden heeft in dit land én als gevolg van de kuddegeest, alle partijen besmet. Een niet onbelangrijk deel van de CD&V pleit openlijk voor de splitsing van de sociale zekerheid. Met hun keuze voor een confederalisme hoeven ze de term separatisme niet in de mond te nemen waardoor ze erin slagen hun ware bedoelingen te camoufleren.